#244: Papegaaien en pesters
Over waarom wij geen papegaaien zijn en chatbots geen mensen, en hoe AI helpt om toxische gamechats op te kuisen.
“Zeg ons na: ik ben geen papegaai! Flink zo, hier is een cookie. Nee, geef ons dan maar octopussen. Hyperintelligente wezens, tot het op een strijd met beren aankomt. Die zouden ze niet eens aan horen komen, want geluid verplaatst zich nu eenmaal een pak moeilijker onder water. Dikke merde voor de game developers die de boel in de zee veiliger willen maken, maar niet kunnen meeluisteren met de bubbelbullies.”
Deze week vinden we onze plek in het dierenrijk. Emily Bender, professor in ‘computational linguistics’, ergert zich namelijk mateloos aan hoe we over AI praten. Zo overschatten we chatbots, die voor haar niks minder zijn dan papegaaien die maar wat statistische patronen uitkakelen. Maar volgens Bender moeten we ook stoppen met mensen te reduceren tot papegaaien. Want wij weten wél waarom we spreken, en wat we daarmee bedoelen. Voor haar zijn AI en mensen dus héél verschillende beestjes.
Daarnaast gaat het over voicechat in games. Daar zouden mensen beter wat meer nadenken voor ze spreken, want echt netjes gaat het er niet aan toe. Gelukkig kunnen we AI hier wel het vuile werk laten doen, om die toxische kanalen op te kuisen. Maar kan zoiets überhaupt?
Te beluisteren met of zonder dieren erbij, en sowieso waar je anders podcasts scoort. Of hier:
Meer Computer Club?
In onze wekelijkse nieuwsbrief ‘Telex 📠’ krijg je (nog meer) nieuws samengevat, en een extra onderwerp waarop we inzoomen.
